Curators III: Fie Schouten & Katharina Gross

Hoe lang is het eigenlijk geleden dat je even helemaal niets zag, hoorde, of voelde? Dat je moest tasten in het duister? Vlak voor je vanmorgen wakker werd, waarschijnlijk. Zijn er in onze grotendeels digitale samenleving tegenwoordig immers nog momenten waarop je niét met informatie overspoeld wordt? Informatie die door haar overvloed overigens bepaald niet altijd even waardevol is, terwijl concentratie en aandacht juist steeds spaarzamer en gewilder worden. Katharina Gross (cello) en Fie Schouten (basklarinet) wijden er met Soft Strength een uniek programma aan, met een aantal hagelnieuwe werken en een Fluxus-klassieker van Benjamin Patterson uit 1960.

De avond start met Images Intérieures, een compositie van Gross’ eigen hand (en mogelijk gemaakt door Musées de la Ville de Strasbourg en het Fonds Podiumkunsten). Ze kreeg de opdracht het te schrijven tijdens haar residentie in Straatsburg, waar in 2028 zal worden gevierd dat de door Theo van Doesburgh, Sophie Täuber-Arp en Jean Arp ontworpen expositieruimte Aubette 1928 – je raadt het al – 100 jaar oud is. Hoe zinvol of nutteloos, vraagt Gross zich af, zijn eigenlijk de beelden die we verinnerlijkt hebt? Hoe verhoudt zich onze fysieke omgeving tot onze verbeelding?

Vorig seizoen kwam er in onze serie al een deel uit Ruud Roelofsens reeks on intimacy aan bod. Roelofsen onderzoekt hierin de autonomous sensory meridian response (kortweg ASMR), ofwel de fysieke en vaak aangename sensatie die circa 1 op de 5 mensen ervaart bij zeer specifieke geluiden, beelden of aanrakingen. Denk aan regen op een dak, een kam door het haar, of het verfrommelen van een propje papier. Voelt u uw nek al tintelen?

Janco Verduin brengt in zijn nieuwe stuk (in opdracht van De Link, gesubsidieerd door FPK) een ode aan de nacht en diens geluidswereld vol vogels, vleermuizen, en insecten. Het is geluid op het scherpst van de snede; onhoorbaar voor mensen, maar een kwestie van leven en dood voor dieren, die elkaar middels een akoestische wapenwedloop aanvallen en afweren.

Peter Jakober over zijn nieuwe werk (tot stand gekomen in opdracht van Stichting Gross & Marinissen dankzij een subsidie van de Ernst von Siemens Musikstiftung) Werk: ‘Werk houdt zich bezig met verschillende, vaak parallelle sequenties en processen die leiden tot een overkoepelend geluid dat relaties en correspondenties creëert door het schijnbare contact en samenspel van elementen. Een juxtapositie van verschillende werkprocessen die onafhankelijk van elkaar tegelijkertijd plaatsvinden en toch een coherent geheel vormen.’ In onze woorden: de klank van hoe wij mensen langs elkaar heen leven in plaats van naar elkaar te luisteren, ergens tussen kakofonie en harmonie in.