Datum: 6 december 2022
Aanvang: 20:30 uur
Locatie: Het Cenakel, Tilburg
Kortingspas: Abonnement De Link, We Are Public, (reserveren niet verplicht)
Prijs: €18,00 | student €8,00
Programma
- My Illness is The Medicine I Need (2002) – Thomas Larcher
- Trois nuits* (2020) – Karl Naegelen
- Nuit (Victor Hugo)
- Berceuse (Verlaine)
- Le ciel en nuit, s’est déplié (Verhaeren)
- Lieder der Vergänglichkeit* (2022) – Mathilde Wantenaar
- Schönheit dieser Welt vergehet
- Wandrers Nachtlied II
- Fröhlich, zärtlich, lieblich
- Herbsttag
- Wandrers Nachtlief I
- Barcarolle (uit: Sérigraphies) (2007-2017) – Johannes Schöllhorn
- Serres impies (2017) – Rob Zuidam
- Palais de verre
- Zinc
- Rose ignoble
- Noir mercuriel
- En rouille
- Tout n’est que syphilis
- Vert métallique
- Serres impies
- Prière
*NL premières
Door consequent met een vaste kern van vijf muzikanten te werken bouwde kamermuziekensemble Het Collectief uit Brussel een intrigerende eigen sound op, gekenmerkt door een heterogene mix van blazers, strijkers en piano. Daarbij keert het steevast terug naar de wortels van het modernisme: de Tweede Weense School. Vanuit die solide basis worden de grote twintigste-eeuwse composities, maar ook nieuwe experimentele stromingen verkend. Daarnaast legt de groep zich graag toe op crossovers en adaptaties van historische muziek. Tijdens dit concert sluit de Belgische sopraan Katrien Baerts aan, die zich eveneens graag aan zowel klassiek als hedendaags repertoire wijdt.
Het programma bestaat uit een aantal stukken die uitblinken in buitenissigheid en melancholie. Zo handelt de liedcyclus van Zuidam over het verwelken van exotische bloemen en werd het werk van Larcher gebaseerd op een fotoreportage gemaakt in psychiatrische instellingen.
Ook het nieuwe werk van de hand van Mathilde Wantenaar gaat over de fragiliteit van het leven en de dingen die voorbij gaan. De sterk door opera beïnvloede Wantenaar schreef haar Lieder der Vergänglichkeit, niet te verwarren met de gelijknamige symfonie van Krzysztof Penderecki, tijdens een verblijf in de machtige Dolomieten. Het inzicht dat niets voor altijd kan worden behouden, terwijl tegelijkertijd alles zich eeuwig herhaalt, blijft ook ver na de Romantiek een nog even onuitputtelijke bron van muzikale inspiratie.