Linke Soep! 2025

Voor het tweede jaar op rij zetten we onder de noemer Linke Soep een paar goed gekruide ketels op tafel boordevol experimentele klanken van jonge musici uit binnen- en buitenland. Op het menu van 2025 staan de holistische percussie door slagwerker Porter Ellerman, de elektroakoestische celli van Leah Plave & Tiziano Teodori en de extended techniques van gitarist Raphael Vanoli. Bon appetit!

Porter Ellerman heb je misschien al eens gezien in Hilvaria Studio’s, de fraaie expositieruimte in Hilvarenbeek waar hij in het kader van onze serie Reflex vorig jaar twee keer mocht optreden. Het is niet voor niks dat hij terug werd gevraagd; de 25-jarige slagwerker is een innemende persoonlijkheid op het podium, waar hij zijn kundigheid als speler gepaard laat gaan met een ongewone betrokkenheid en nieuwsgierigheid als performer. Hij speelde al met Asko|Schönberg, HIIIT en New European Ensemble. Als solo-artiest is Ellerman, geboren in Arizona en intussen gevestigd in Den Haag, eerst en vooral een milieuverbeteraar die maar al te graag de vierde wand wegneemt om door te dringen tot zijn publiek. We kunnen niet garanderen dat de blikken soep, afgelopen jaren een favoriet object van klimaatactivisten, achterwege blijven – we hebben gewaarschuwd dat het link ging worden.

Leah Plave en Tiziano Teodori ontmoetten elkaar bijna vijf jaar geleden in het muzikaal collectief Linen Of Words, een groep gewijd aan het klassieke Amerikaanse folkrepertoire. Hun beider fascinatie voor elektronica dreef hen daarna echter een andere kant op. Sinds het najaar van 2023 toeren de twee met een uitdagend programma (van deels gecomponeerde, deels geïmproviseerde werken) waarin de mogelijkheden van de cello worden verkend.

In elk stuk hebben de elektronische elementen een andere relatie tot het strijkinstrument. Soms duiken ze plotseling lyrisch op als een Grieks koor, dan weer vormen ze een impressionistische achtergrond waartegen de cello zich kan afzetten. Plave & Teodori integreren bovendien kunstmatige intelligentie om een elektro-akoestische dialoog op gang te brengen. Ze spelen onder meer werk van de door New York Times en Pitchfork geprezen Amerikaanse componist Jacob Cooper.

Raphael Vanoli zou je kunnen kennen van het experimentele postrockduo Knalpot, maar de gitarist is intussen ook alweer toe aan zijn tweede solo-album. Ventschau, waar hij vanavond uit put naast materiaal van zijn debuut Bibrax, is een verzameling songs die stuk voor stuk extreem inzoomen op bepaalde kwaliteiten van zijn instrument. De meditatieve muziek ontstond terwijl Vanoli zich langere tijd terugtrok in de Duitse en Franse bossen om tot zichzelf te komen tijdens en na de covidpandemie.

Hoe verklank je gevoelens van diepe sereniteit en kalmte? In het geval van Vanoli door je versterker op 10 te zetten en de gitaar vervolgens pianissimo te beroeren. Dat doet hij niet alleen met zijn vingers, maar ook met zijn adem, gezichtsbeharing, borst, bovenbeen en stem die door de snaren resoneert. ‘Het voelt haast alsof ik in en over de gitaar klim. Alsof het instrument mijn lichaam bespeelt in plaats van andersom’, zegt hij zelf.