Gelinkt: Nico Couck & Oğuz Büyükberber

Tijdens de voorlopig laatste editie van de serie Gelinkt, waarmee we dit seizoen muzikale verbindingen op poten zetten en botsingen ensceneren, orkestreren we ditmaal een ontmoeting tussen twee musici wier muziek verder strekt dan een louter sonische ervaring. Gitarist Nico Couck en elektronisch producer Oğuz Büyükberber richten zich in hun beider performances nadrukkelijk op de audiovisuele dimensies van de uit te voeren stukken en creëren daarmee ook voor het publiek een nogal hallucinante ervaring.

Nico Couck, die naast solist ook lid is van Nadar Ensemble uit Sint Niklaas en regelmatig aanschuift bij Klangforum Wien, brengt vanavond drie opmerkelijke composities voor elektrische gitaar. Aftrappen doet hij met Electric Counterpoint, oorspronkelijk geschreven voor jazzgitarist Pat Metheny in 1987. Dit iconische werk van de al even roemruchte Steve Reich is onderdeel van een drieluik; daarbinnen verschenen eerder een Counterpoint voor Vermont (voor fluit, 1982) en New York (voor klarinet, 1985). Zelf bestaat het overigens ook uit drie delen, waarbij opvalt hoe abrupt de overgangen daartussen klinken – nogal atypisch voor minimal music, de stroming waartoe de inmiddels 87-jarige Reich doorgaans wordt gerekend.

Waar Couck tijdens Electric Counterpoint live de laatste partij bovenop 10 vooraf opgenomen gitaren voor zijn rekening neemt, daar vraagt Dan Trante van hem om twee gitaren tegelijkertijd te bespelen. Niet minder dan een tour de force!

Wie twee weken geleden het concert van violiste Diamanda La Berge Dramm bij De Link bezocht, hoorde haar delen uit de fameuze Partita van Bach spelen. Dit klassieke stuk vormde ook voor componist Eva Rieter een belangrijke inspiratiebron. Ze bouwt haar Wilderness of Mirrors op een soortgelijke wijze op; net als wanneer je in de trein uit het raam kijkt, gaat alles dichtbij snel en onscherp voorbij, terwijl er zich in de verte een gevoel van rust, traagheid en overzichtelijkheid manifesteert.

Oğuz Büyükberber, van oorsprong klarinettist maar intussen ook al geruime tijd in de weer met modulaire synthesizers, heeft zijn hele leven met veel passie getekend. Hoewel zijn afnemende gezichtsvermogen hem op de proef stelt, is zijn visionaire blik onmiskenbaar. Het doorlopend evoluerende improvisatiewerk PROCESSING draait om het klassiek filosofische thema van onze perceptie van realiteit, maar gaat ook over de manier waarop cognitieve processen vorm worden gegeven – met name voor en door mensen met een zintuiglijke beperking.