Curators I: 40 Jaar Concertzender!

De Concertzender bestaat 40 jaar en dat laten we bij De Link uiteraard niet ongemerkt voorbij gaan; de feestelijke opening van ons seizoen 24/25 werd volledig door onze vaste mediapartner samengesteld. We heffen het glas met muziek door niemand minder dan pianist Antonii Baryshevskyi, accordeon-duo TOEAC en een ontdekkingstocht op het pijporgel door Oscar Peters.

Vorig jaar openden we seizoen 23/24 door stil te staan bij de 70e verjaardag van onze oprichter Jo Sporck. Dit jaar zetten we graag onze vaste partner de Concertzender in het zonnetje, die in 1984 de eerste radio-uitzending maakte en zodoende 40 kaarsjes mag uitblazen. Net als De Link staat de Concertzender sinds jaar en dag haar mannetje voor allerlei muziek, waaronder ook de meest verrassende, ontregelende en kwetsbare. Waar kunnen we Kees en co. beter op trakteren dan een eigen editie van Curators? Op naar de 80!

Het eerste stuk van de eclectische openingsavond is gemaakt door Oscar Peters en heet Démarrage – een toepasselijker titel is nauwelijks denkbaar. Peters, die vorig jaar artist-in-residence was op Rewire, is iemand die zich nadrukkelijk interesseert voor pijporgels en hun ongebruikelijke muzikale
toepassingen. Voor Démarrage ontwierp hij acht nieuwe exemplaren die dienen ter sonisch experiment, waarbij hij ook rekening zal houden met de locatie-eigenschappen van het Cenakel. Het levert soundscapes op die schommelen tussen verstild en weelderig.

TOEAC speelt werk van twee Tilburgse legendes. Pieternel Berkers en Renée Bekkers brengen van Jacq Palinckx, die nog tot eind 2024 de titel van Stadscomponist zal dragen, de première van zijn werk-in-uitvoering 13-toons-reeks. Vervolgens is er een hommage aan de eerder dit jaar overleden componist en gitarist Frank Crijns. Il Pezzo Rotto (‘Het gebroken stuk’) is een muzikale beproeving ‘voor twee accordeons, twee stemmen en vier voeten’. Ook het meer klassieke TOEAC-repertoire komt aan bod in de vorm van Martin Lohse en Benjamin de Murashkin, componisten uit Kopenhagen waar de accordeonisten al sinds hun vormende jaren warme banden mee onderhouden.

Het programma wordt afgesloten door pianist Antonii Baryshevskyi, die het genre van de etude nieuw leven inblaast. Dergelijke stukken verlaten normaliter de studeerkamer en/of repetitieruimte niet, maar volgens Baryshevskyi is dat zonde. Met de postmoderne Etude #1 van Szymanski, een opmerkelijke mix van mechanische ritmiek en lyrische harmonie, brengt hij een oefening in gerobotiseerde schoonheid – actueler dan ooit nu kunstmatige intelligentie om zich heen grijpt. In de werken van de door Szymanski geïnspireerde Shalygin en Kerkelov speelt de pianist dynamiek en tempo tegen elkaar uit.