Curators: Diamanda La Berge Dramm

“‘Inside Out’ was oorspronkelijk een CD-project, opgenomen in 2020. Nadat de zalen weer openden, heb ik het programma in veel verschillende versies gespeeld. Ik heb echter nooit de volledige Cheap Imitation live gebracht, en wacht al lange tijd op die gelegenheid. Toen ik werd gevraagd om bij De Link te spelen wist ik dat dit het perfecte moment zou zijn. Het is een programma dat modern met klassiek verbindt en de viool ontleedt.” – Diamanda La Berge Dramm

Diamanda La Berge Dramm; violiste, vocaliste, performer en sinds jaar en dag bewonderaar van John Cage. Ze maakte in 2020 het album ‘Inside Out’, waarin ze zijn dansbaarheid afzet tegen die van de vioolpartita van Bach. De link geeft haar carte blanche tijdens deze editie van Curators, die ze aangrijpt om Cage’s Cheap Imitation uit 1969 uit te voeren.

Bach maakte gebruik van dansvormen toen hij Partita componeerde, ook al is het strikt genomen geen dansmuziek. Hetzelfde geldt in zekere zin voor Cage, wiens muziek, hoewel bedoeld voor de concertzaal, zeker beweeglijk is. Die paradox interesseert Diamanda; hoe vertaal je de fut naar het podium? Wat haar betreft door te spelen in het nadrukkelijke bijzijn van toehoorders. Ook tijdens de albumopnames, moet u weten, stond er steeds iemand naast haar in de studio.

De ontstaansgeschiedenis van Cheap Imitation is markant. Cage inspireerde het op Socrate van de door hem bewonderde Erik Satie uit 1918, een compositie voor piano en zang. Het nieuwe arrangement voor twee piano’s, dat Cage maakte voor een dansvoorstelling van Merce Cunningham, werd echter afgewezen door Satie’s uitgever. Omdat het werk dusdanig geënt was op de ritmische structuur van het origineel, was het vrijwel onmogelijk om voor de première nog met een alternatief te komen. Daarop besloot Cage het andermaal om te werken naar een stuk voor solo piano, inclusief specifieke instructies betreffende de uitvoering en het intact houden van de factor toeval.

In 1979 bewerkte hij Cheap Imitation voor viool. Het start als een vrij traditioneel stuk, maar begint na verloop van tijd geleidelijk te ontbinden en wordt spaarzamer met de minuut, tot er van het instrument niets over blijft dan een lege huls. Ook tijdens The Wonderful Widow of Eighteen Springs wordt de viool binnenstebuiten gekeerd en dient ze met name als percussie-instrument ter begeleiding van flarden tekst uit Finnegan’s Wake van James Joyce.