Bij De Link heeft zich in aanloop naar het nieuwe seizoen een kleine wisseling van de wacht voltrokken. Renée Bekkers, onder andere bekend als de helft van accordeonduo TOEAC, is per 1 september aangesteld als zakelijk leider van De Link. Zij neemt de plaats in van Merijn Bisschops, die het artistiek leiderschap op zijn beurt overneemt van Nicoline Soeter. Max Majorana, communicatiemedewerker van dienst, voelde Renée telefonisch aan de tand over haar persoonlijke drijfveren en toekomstplannen.
interview door: Max Majorana – 7 oktober 2021
Hallo Renée. Fijn dat je eventjes tijd kon maken. Mijn indruk is dat je er een behoorlijk strakke en drukke planning op na houdt. Je bent nu onderweg in je auto en voert dit gesprek hands free. Laten we dus beginnen met een filosofische vraag: waar kom je vandaan en waar ga je naar toe?
Ik heb net les gegeven aan muziekschoolleerlingen en conservatoriumstudenten. Nu ben ik onderweg naar huis.
Hoe ging het vanavond?
Prima. Als docent begeleid ik een dag per week leerlingen, studenten en ensembles met leeftijden van 8 tot 75 jaar.
Wel zo prettig. De directe aanleiding voor dit gesprek is het feit dat je bent aangesteld als de nieuwe zakelijk leider van De Link. Volgens vast gebruik zou ik je allereerst willen vragen om jezelf te introduceren aan de hand van je vroegste muzikale herinnering.
Hmm, even denken… Ik vind het lastig om een hele specifieke herinnering te memoreren. maar wat me erg dierbaar is, is dat ik al van jongs af aan ben opgegroeid met het spelen in kleine kamermuziekensembles. De leukste was ongetwijfeld A SIX, een muziekschoolensemble in de bezetting piano, viool, dwarsfluit, hobo en accordeon, wat er voor zorgde dat ik als jong meisje al leerde om met verschillende klankkleuren te spelen, te arrangeren voor niet-gebruikelijke bezettingen en goed naar anderen te luisteren. Bovendien werden er theatrale elementen toegevoegd aan het spel, zodat we ons als musici ook realiseerden hoe het er buiten de klassieke kaders aan toe kan gaan. Voor mij is met name dat laatste erg vormend geweest. In A SIX leerde ik ook Pieternel Berkers kennen, met wie ik later TOEAC ben gestart.
Dat geloof ik meteen. Hoe oud was je toen?
Een jaar of 12, dus een heerlijke leeftijd om buiten de gebaande paden te mogen treden. Ik heb daar echt leren spelen, creëren, in plaats van zomaar uitvoeren. Soms werden ook speciaal voor ons stukken geschreven door componisten uit de buurt. En we gingen op reis.
Je bent opgegroeid in Gemert. Dat roept bij mij vooral de jeugdige associatie op van discotheek Time Out, waar spotjes van op TMF verschenen.
Nou en of. Die zit er nog steeds. Ik ben na mijn studie weer terug in mijn geboortestreek gaan wonen.
Officieel ben je per 1 september gestart als nieuwe zakelijk leider van De Link. Vertel eens, welke indrukken heb je tot dusver opgedaan?
Ik zit nog een beetje in de opstartfase, ben aan het observeren hoe dingen lopen zoals ze lopen, en gebruik mijn tijd om de organisatie te leren kennen. Ondanks die prilheid ben ik al wel heel trots dat ik De Link mag vertegenwoordigen. Het programma voor 21/22 is veelbelovend. En doordat Merijn doorschuift naar de artistieke afdeling word ik niet meteen voor de leeuwen gegooid, maar kan hij me nog wat fijne kneepjes van het vak leren. En we hebben allebei accordeon gestudeerd aan de Acadamy of Music and Performing Arts, dat schept ook een band.
Ik meen dat het ook je eerste job als zakelijk leider is, nietwaar?
Pieternel (Berkers, red.) en ik hebben de stichting Accordion For Art opgericht, waarmee we al jaren op projectbasis concerten en voorstellingen van bijvoorbeeld TOEAC ontwikkelen en produceren. Deze baan bij De Link is mijn eerste waarbij ik als zakelijk leider ook de strategie voor de lange termijn in de gaten dien te houden.
‘Het fascineert me hoe de kunstensector er een heel eigen economische dynamiek op na houdt.’
Hoe kwam je op het idee om te solliciteren? Waar zit voor jou de uitdaging in, naast je reguliere praktijk als musicus en docent?
Een kleine tien jaar geleden ben ik commerciële economie gaan studeren, mijn partner is bovendien actief in het bedrijfsleven. Ik heb het altijd erg interessant gevonden hoe de kunstensector er haar eigen economische dynamiek en mindset op na houdt. Het is niet gebruikelijk om eerst te inventariseren waar er vraag naar is voordat een werk gemaakt wordt. Wij kunstenaars werken meestal andersom; wat wil ík maken, waarna het financiële plaatje en de afzetmarkt op de tweede en derde plaats komen. Dat is een soort zakelijke naïviteit die me erg intrigeert, en waar ik door mijn theoretische bagage hoop aan te kunnen schaven. Zodoende leek het me een mooie uitdaging toen de vacature bij De Link op mijn pad kwam. Consequente is wel dat ik minder lessen ga geven.
Het lijkt me sowieso gezond om je als organisatie eens in de zoveel tijd door een frisse blik van buitenaf door te laten lichten.
Dát, maar het schrijven van subsidie-aanvragen en projectplannen vind ik sowieso erg leuk om te doen. Lekker met tekst stoeien. Mijn ervaring is dat artistieke plannen meer helderheid krijgen door ze eerst juist te articuleren op papier.
Ik ben erg benieuwd waar het toe zal leiden! De meesten zullen je vooralsnog waarschijnlijk kennen van je accordeonduo TOEAC met Pieternel Berkers. Jullie uitvoering van The One I Feed van Genevieve Murphy was op 17 maart 2020 het eerste concert dat hier sneuvelde in de lockdown.
Hmmm, een zeer twijfelachtige eer.
Wat zijn je ideeën over de toekomst van live-muziek in tijden van covid-19?
Ik ben in elk geval blij te zien dat de sector weer aan het opkrabbelen is. Ik geloof ook niet dat ik alleen voor mezelf spreek als ik zeg dat ik kunst en cultuur ontzettend gemist heb. Onlangs maakte ik een concert mee waar sommige toeschouwers zelfs moesten huilen, zo aangedaan als ze waren om weer iets rechtstreeks te kunnen zien en horen. We kunnen simpelweg niet zonder.
Je moet door een diep dal zijn gegaan.
Toegegeven: vorig jaar heb ik in alle misère getwijfeld of ik het roer niet radicaal om moest gooien. Uiteindelijk ben ik blij dat we het gered hebben.
Heb je de indruk dat de waarde van kunst & cultuur bij meer mensen is doorgedrongen sinds de pandemie? Gaat het publiek in omvang toenemen, denk je?
De wens is de vader van de gedachte, denk ik. Je ziet natuurlijk dat de liefhebber voor hedendaagse muziek in de regel wat ouder is en de weg naar de concertzaal misschien daarom nog niet even gemakkelijk terug vindt als de jongere toeschouwer. Daarbij merk ik ook dat er momenteel ontzettend veel aanbod is; uitgestelde programma’s concurreren met nieuwe producties. Maar als de agenda’s dubbel bezet zijn, betekent dit niet dat er opeens ook twee keer zoveel publiek voor te vinden is.
Een soortgelijke indruk krijg ik trouwens ook in het live circuit voor popmuziek. Niet iedereen keert zonder meer direct terug, terwijl het sociaal wenselijke antwoord luidt dat je daar toch zo naar verlangd hebt. Een raar geval van psychologische gewenning.
Laten we hopen dat we onszelf weer snel kunnen aanpassen aan de nieuwe omstandigheden.
En vooruit kijken. Naar Bloedkoraal bijvoorbeeld, met Jack Wouterse als hoofdrolspeler en TOEAC als uitvoerder van nieuwe, door Anthony Fiumara geschreven muziek. De voorstelling gaat in november in première bij onze collega’s van November Music. Kun je er daar nog wat meer over vertellen?
De voorstelling is een moderne adaptatie van de mythe van Orpheus. De tekst is van Peer Wittenbols, Ria Marks regisseert. Jack speelt Tuur, die terugblikt op zijn leven en de kans krijgt om zijn grote liefde nog eenmaal te ontmoeten. De muziek van Anthony laat zijn personage daarbij door verschillende tijdperken bewegen, dat werkt heel goed, alsof je in de film Inception zit. En hoewel Jack geen muzikant is, is zijn manier van acteren en tekstbeheersing wel heel muzikaal.
Werk je met leidmotieven?
Niet zo letterlijk, maar op een bepaalde manier wel. Je moet maar gewoon komen kijken! Het was echt een feest om met dit team te werken.
De Link maakt er geen geheim van graag meer eigen producties te willen realiseren. Ik kan me voorstellen dat jij graag zou zien dat er meer interdisciplinaire samenwerkingen op poten worden gezet.
Nouja, ik ben niet verantwoordelijk voor de artistieke koers. Het zou inderdaad te gek zijn als De Link de komende jaren een eigen stempel weet te drukken buiten de concertserie in het Cenakel. Het lijkt me logisch dat dit eerder met nieuw werk dan met bestaand repertoire gebeurt, maar in principe doet het niet zo ter zake. Ook residenties kunnen bijdragen aan een groter publieksbereik. En er is voor de organisatie ook buiten Brabant nog een wereld te veroveren.
